Was het maar een congalijn!

De confrontatie met een lange wachtrij wanneer ik inkopen wil doen, raakt stilaan een gewoonte. Ik voel me lichtjes dwaas wanneer ik met mijn kar aanschuif om binnen te raken en ik begin te overlopen wat er op dit moment nog in mijn diepvries zit… Misschien zit er nog iets in dat ik vanavond kan klaarmaken, dan keer ik morgen terug en is er misschien een minder lange rij. Of trakteren we onszelf op afhaal vanavond? Ik zou alles doen om toch maar uit die rij te raken! Misschien moeten ze wat muziek spelen voor de wachtenden, dan maken we er gewoon een congalijn van!

Ik denk terug aan de eerste week van de maatregelen en de gigantische rush in de supermarkten, het bizarre fenomeen van toiletpapier hamsteren en de peer pressure die ik voelde om het ook in te slaan. Waar komt die drang toch vandaan? Misschien ligt er wel een oorzaak in het verleden?

Haast en spoed is zelden goed

Misschien valt het terug te leiden naar WOII, toen alle Belgen moesten rantsoeneren. Ondanks het feit dat de overheid maatregelen nam om de bevolking goed gevoed te houden in geval van oorlog, loopt het verschrikkelijk mis. De overheid maande molenaars en importeurs aan om graanreserves aan te leggen. De voorraden margarine, bevroren vlees, benzine en geneesmiddelen werden zoveel mogelijk uitgebreid en de bevolking zelf werd aangespoord een stock op te slaan.

 (Jacquemyns, sd)

Maar in de eerste dagen van de oorlog gaat het eigenlijk al mis! De snelle opmars van de Duitsers en de paniek die het veroorzaakt bij de burgers sturen de plannen in de war. Velen die verantwoordelijk waren voor de nodige bevoorrading waren gevlucht, er was gebrek aan transportmiddelen en de invasie bracht enorme verwoesting met zich mee. Bovendien was er een grote vraag van de geallieerden naar producten die de bevolking zo zorgvuldig had gestockeerd, hierdoor slonk de bevolkingsvoorraad aanzienlijk.

Door al deze verwarring sloeg de bevolking aan het plunderen, dit zorgde voor een echt rush naar levensmiddelen bij de bevolking. Mensen gebruiken vaak al het geld dat men heeft om hun persoonlijke voorraad aan te vullen. Hier maken dubieuze handelaars graag misbruik van, ze halen bepaalde waren uit de handel en slaan deze op. Hierdoor stijgen de prijzen misselijkmakend snel en vele zaken raken op die manier onbetaalbaar.

Deze strijd om noodzakelijke levensmiddelen zal 4 jaar duren. Elke dag opnieuw zijn mensen geconfronteerd met de razende honger, het is een permanente nachtmerrie voor iedereen. Het besef van de waarde van voedingsmiddelen komt er al snel.

Opdeling in rijk en arm

Als snel raakt de bevolking opgedeeld in twee klassen, zij die voldoende te eten hebben en zij die honger leiden. Diegene die het relatief goed hadden zijn de rijke bourgeoisie, de landbouwers, de grote smokkelaars, de oorlogsprofiteurs en sommige handelaars. De arbeiders en bedienden trokken aan het kortste eind, zij leden dagdagelijks honger.

 (Jacquemyns, sd)

De foto hierboven illustreert mooi dat de rijke bevolking zich goed had kunnen voorbereiden. De tekst erboven zegt “ zij die het meeste klagen”, een verwijzing naar het feit dat zij die het meest hebben het hardste roepen.

 (Jacquemyns, sd)

De foto hierboven beeld een dagelijks tafereel uit voor de bevolking, men schuif aan om de winkel binnen te raken, dit onder het alziende oog van een politieagent.

Corona rush

De gelijkenissen met vandaag de dag vind ik treffend! Hoewel het hier niet gaat om een oorlog, heb ik ook het gevoel dat – ondanks het feit dat we ons snel herpakt hebben – het de eerste dagen helemaal fout liep. Er brak paniek uit onder de bevolking en iedereen haastte zich naar de supermarkten. Hoewel wij nooit een tekort aan iets gehad hebben, bleek het voor de winkel bediendes en leveranciers een onmogelijk taak om alles tijdig aan te vullen. Het aanzicht van lege rekken voedde de angst van de bevolking die nog meer ging hamsteren.

Een tweede gevolg was het schrappen van alle promoties in de winkels, men mocht geen acties meer voeren om het hamsteren te demotiveren. Dit heeft er natuurlijk toe geleid dat winkelen op zich duurder werd, dit in een periode waar veel mensen al financieel getroffen zijn door economische werkloosheid. Bovendien mag je van bepaalde producten slechts een maximaal aantal kopen, een vrijheidsbeperking die wij alles behalve gewend zijn!

Ook nu is de opdeling in arm en rijk duidelijk zichtbaar. Deze opdeling is steeds zichtbaar doorheen de geschiedenis, maar in tijden zoals deze is de grens nog duidelijker afgetekend. Mensen slaan massaal voedsel is, hiervoor kiezen ze natuurlijk voor de goedkoopste producten, denk maar aan het huismerk van een bepaalde pasta. Bovendien zijn het enkel de mensen die vermogend genoeg zijn die in staat zijn om grote hoeveelheden in één keer te kopen, dit leidt tot het feit dat de minder vermogende bevolking plots voor lege rekken staat. De producten die wel nog overblijven zijn de veel te dure merkproducten. Hetzelfde budget die men besteedde aan een week voedsel, strekt nu zo ver niet meer. Men kan misschien nog voedsel kopen voor een dag of twee.

Bovendien zorgen de lege winkelrekken ervoor dat ook de voedselbanken leeg blijven. Er zijn geen overschotten meer om te doneren aan de voedselbanken, bijgevolg leiden nu ook de mensen die afhankelijk zijn van hen honger.

Hamsteren zorgt er niet enkel voor dat we een tijdje geen toiletpapier meer kunnen kopen, het heeft verstrekkende gevolgen in de maatschappij die jarenlang kunnen aanslepen.

Denk dus goed na eer je naar buiten gaat met je overvolle winkelkar, er zijn mensen die het harder nodig hebben dan jij!

Mijn dagboek

18 mei 2020

De dalende trend in de corona cijfers blijft zich verder zetten, dat geeft me wel wat hoop! Steeds meer maatregelen worden versoepeld en mensen lijken zich over het algemeen goed aan de maatregelen te houden. Ik zeg over het algemeen, omdat bepaalde mensen toch lijken te denken dat al het gevaar geweken is. Zo ontstaat er recht voor mijn voordeur een onzichtbaar café op het pleintje, de cara pilsjes en rosé'tjes worden gesmaakt. Ik weet niet goed of ik de politie moet bellen of niet... Het zijn tenslotte de buren waar je liever geen ruzie mee krijgt!

21 mei 2020

Zalige hoogdag! Vandaag is het feestdag en daar zijn onze tweedeverblijvers enorm tevreden mee, aangezien ze terug naar hun geliefkoosde kust kunnen. Die versoepeling van de maatregelen zint me eigenlijk niet, op die manier zijn het weer diegene die welgesteld zijn die er het meeste voordeel uit halen. De constante klaagstroom die vanuit hun richting kwam werkte op mijn zenuwen, stop met zagen en wacht netjes je beurt af!!

23 mei 2020

Vandaag is het zover! Het gepluimd kieken die ik mijn man mag noemen, mag EINDELIJK naar de kapper. Bijna 10 jaar lang heeft mijn man wilde, lange lokken gehad, zoals het een metalhead betaamd. Maar een tweetal jaar geleden besliste mijn eigen Rapunzel dat het tijd was de lokken te knippen en te doneren aan Kom op tegen Kanker. Ik was eindelijk gewend aan zijn korte haren en toen kwam de "corona - coupe" de kop op steken. Een onhandig en verwilderd vogelnestje verscheen op zijn hoofd. Ik spreek voor iedereen als ik zeg: WOEHOEW!!

Bronnenlijst

Jacquemyns, H. (sd). België in de Tweede Wereldoorlog - Deel 2. Opgehaald van dbnl.org: https://www.dbnl.org/tekst/jacq003belg01_01/jacq003belg01_01_0012.php