Ik herinner mij nog
erg goed het eerste bericht waarin de strenge maatregelen werden aangekondigd.
Ik zat thuis in de zetel en kon mijn oren niet geloven, ik zat zelfs in een
ontkenningsfase. ‘Nee, dit kunnen ze niet maken’, ‘niemand zal zich hieraan
houden’, ‘ik blijf niet thuis hoor, ze kunnen mij niet dwingen’,… Ik herinner
mij erg goed het paniekerig en hopeloos gevoel die ik had. Want ja, ik, Julie
Deryckere, ben een Bourgondiër in hart en nieren! De paniek die ik voelde was
dan ook de paniek om mijn ‘Bourgondiër – zijn’, ik zag al die lekkere
maaltijden en gezellige restaurants aan mijn neus voorbij glippen. Al die
lekkere wijnen, cocktails en mocktails, net buiten bereik.
Ik was – gelukkig –
niet de enige die mij zo voelde, vanuit mijn omgeving en op sociale media zag
ik heel wat van deze reacties. Ik begon plots luidop te lachen, vond mezelf wat
triestig. Ik ga niet verhongeren en ik moet mezelf dan maar eens een lekkere
cocktail maken, dacht ik bij mezelf. Toch moest ik plots denken aan de
drooglegging van 1920 in Amerika. Wie weet, zouden wij Belgen een illegaal
ondergronds netwerk opzetten van cafés en restaurants?
De drooglegging
De drooglegging in
Amerika in 1920 ging eigenlijk van kracht door de heersende armoede op dat
moment. Mensen woonden door de industrialisering in krottenwijken en de
algemene levensomstandigheden waren erg slecht. Velen onder hen gingen – om hun
misère – te vergeten hun zuur verdiende centjes gaan opdrinken, eens thuis was er
vaak een klimaat van agressiviteit. Alcohol werd dan ook als een belangrijk
onderdeel gezien van armoede.
Verder heerste er op
dat moment ook een negatieve sfeer rondom de Duitsers, die net WOI hadden verloren.
In die tijd waren veel brouwers van Duitse afkomst, en men was niet happig om
bij hen aankopen te doen.
En om de beweging van
de drooglegging een laatste duw in de rug te geven, werd er nog een argument
aangesneden. Het graan die gebruikt werd om het bier te maken, kon men eigenlijk
beter besteden aan voedsel. De honger bestrijden was van hogere nood dan de
dorst te bestrijden.
Gewapend met deze
argumenten kreeg de drooglegging momentum, toch was het geen groot succes. Er werd
een groot illegaal circuit opgezet en de criminaliteit kreeg armslag. De
alcohol die beschikbaar was in het illegale circuit was erbarmelijk en bevatte
veel rommel, zelfs dode dieren. Het gevolg was natuurlijk dat mensen hier erg ziek
van werden.
Bovendien kostte de
drooglegging handenvol geld aan de overheid, men moest zwaar investeren in
politiemacht om het illegale netwerk op te sporen en bovendien liepen ze de
accijnzen op alcohol mis. Na 13 jaar drooglegging werd het verbod op alcohol opgeheven.
Link naar het heden
Net
zoals toen, zie je dat de mensen creatief uit de hoek komen. Sinds de corona
maatregelen van kracht zijn, probeert iedereen er een manier rond te vinden. Restaurants maken afhaalmaaltijden
mogelijk, brouwers leveren aan huis,… (Julia, Vesper, Ode's)
Je kan het zo gek niet bedenken, of men heeft
een alternatief gevonden.
Ook hier moet de politie streng controleren en
moet men extra middelen inzetten om de maatregelen te kunnen handhaven (Bové, 2020) . Ook hier bloedt de
overheid handen vol geld.
De drooglegging in Amerika is zeker niet helemaal
te vergelijken met wat er nu aan de hand is. Deze maatregelen zijn opgelegd vanuit
de vrees voor de verspreiding van het corona virus. Toch wil ik wel bemerken
dat de drooglegging origineel ook vertrok vanuit een gezondheidsstandpunt. Men
wilde de arbeiders minder laten drinken om op die manier de levenskwaliteit te
verhogen. Nu vertrekt men vanuit hetzelfde standpunt, de gezondheid van de Belgen.
De opstandige Bourgondiër
Is er hier nu sprake van? Komen we in opstand
tegen de maatregelen of kleuren we netjes binnen de lijntjes? Het antwoord zit
er volgens mij ergens tussen.
Dagelijks lees en hoor ik nog berichten in het
nieuws over mensen die de maatregelen schenden (Haezebrouck, 2020) . Cafés die opereren van achter gesloten
gordijnen, mensen die picknicken in het park en winkels die toch open blijven. Ik
vraag me toch af waar dit vandaan komt, ondanks het feit dat men weet dat de
maatregelen voor de eigen veiligheid zijn, zoekt men de grens op.
Net zoals men tijdens de drooglegging de illegale
alcohol bleef consumeren, ondanks dat men wist dat de ‘moonshine’ slecht was
voor hun gezondheid.
Soms twijfel ik toch aan de nood tot ‘self
preservation’ van de mens, doen wij er alles aan om te overleven? Of doen wij
simpelweg waar wij zin in hebben?
Mijn dagboek
10 april 2020
De beelden van het massagraf op Hart Island in New York maken me misselijk! Ik zie de kisten op elkaar gestapeld, elk met een nummer op. De beelden doen me denken aan de verschrikkelijke beelden van massagraven in WOII door de nazi's. Ik word ook boos, dat zijn allemaal mensen die respect verdienen en waar men passend afscheid van moet nemen. Ik vraag me ook af, wat met de eenzame mensen die sterven, de daklozen, die niemand hebben? Zal dat massagraf echt hun laatste rustplaats zijn?!
11 april 2020
Vandaag is de begrafenis van René, de opa van mijn echtgenoot. We vertrekken en de sfeer is niet alleen triestig, maar ook wat onwennig. We weten niet goed wat we moeten verwachten. We worden onthaald door de begrafenisondernemer in een grote zaal, wij zijn de eersten die aanwezig zijn. Wat onhandig schuifel ik heen en weer, mag ik wat rondlopen of blijf ik beter ter plaatse? Mijn schoonmoeder komt binnen, de tranen in haar ogen, maar een kus, knuffel of handdruk geven mag niet... Ik probeer iets troostend te zeggen... Verdorie dit is raar! We zijn eindelijk voltallig en we staan met z'n allen in een grote kring, de scoial distancing respecterend. Wanneer we binnengeleid worden in de zaal waar de dienst zal plaatsvinden, voelt alles leeg aan. Een beperkt aantal banken, niet veel aankleding. De begrafenisondernemer drukt ons op het hart dat er maar 2 personen op een bank mogen, eentje op ieder uiteinde. Iedereen moet rouwen op zijn eigen eilandje, ook na afloop geen troostend menselijk contact... Ondanks alles was het een mooie dienst, er zijn heel wat hartverwarmende verhalen verteld, René heeft een mooi en vol leven geleid.
12 april
Ik las deze morgen een artikel in de krant, WZC De Vlinder in Harelbeke heeft 6 doden te betreuren. Ik denk terug aan mijn periode toen ik er vrijwilligerswerk deed en de gezichten van de fantastische bewoners staan mij helder voor de geest. Ik hoop dat iedereen het goed stelt! Ik heb spijt dat ik niet eens eerder op bezoek ben geweest en neem mij voor om - zodra het terug mogelijk is - de bewoners een bezoekje te gaan brengen!
Bronnenlijst
Bové, L. (2020, maart 19). Lokale politie zet
10.000 agenten in op naleving coronamaatregelen. Opgehaald van tijd.be: https://www.tijd.be/dossiers/coronavirus/lokale-politie-zet-10-000-agenten-in-op-naleving-coronamaatregelen/10215591.html
Haezebrouck, A. (2020, april 5). 20-jarige
blijft coronamaatregelen aan zijn laars lappen: in snelrecht gedagvaard.
Opgehaald van hln.be:
https://www.hln.be/in-de-buurt/harelbeke/20-jarige-blijft-coronamaatregelen-aan-zijn-laars-lappen-in-snelrecht-gedagvaard~a2de8498/
RTL. (2020, januari 18). 100 jaar na
drooglegging is alcoholverbod ver weg: 'Dat lijkt me geen goed plan'.
Opgehaald van rtlnieuws.nl:
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/4987876/drooglegging-prohibition-alcohol-amerika-alcoholgebruik-nederland
Ik vind het een zeer interessant thema waar je over spreekt want ik zou hier nooit aan gedacht hebben om deze tijd te vergelijken met de drooglegging van vroeger. Ik ben blij dat wij niet in de tijd van toen moeten leven en wij gewoon nog naar de winkel kunnen om eten en drinken, het moet verschrikkelijk geweest zijn om dat niet te kunnen.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het wel zeer erg dat sommige café's zich niet aan de regels houden.
Veel sterkte met het verlies van met de opa van Grégory!
Super hoe je de link legt met de drooglegging. het was inderdaad niet voor een virus dat deze maatregel werd getroffen. Toch was het voor de gezondheid van de mensen. Veel sterkte met het verlies van opa. Het moet verschrikkelijk geweest zijn om geen troost te kunnen zoeken bij elkaar op dit moeilijk moment. Mooi van je om toch troostende woorden te zoeken. Dit is niet altijd een gemakkelijke manier van communiceren in deze situatie.
BeantwoordenVerwijderenHeel leuk dat je die link kon leggen, zou er zelf nooit aan gedacht hebben. Ik heb er al eens van gehoord in een reeks over hoe het brein van criminelen werkt. Er was daarbij een aflevering over de maffia en door de drooglegging criminele praktijken uitvoerde, maar het fijne wist ik daar niet van.
BeantwoordenVerwijderenOok heel veel sterkte met het verlies van je opa!
Jammer genoeg grijpen veel mensen in deze tijden naar alcohol.
BeantwoordenVerwijderenMensen met een alcoholprobleem zijn een vogel voor de kat en hervallen soms in oude gewoontes.